احمد بن حنبل در ربیع الاول سال 164 هجری قمری در بغداد متولد شد. او صاحب یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنت است و به امام محدثین شهرت دارد. وی از بغداد به کوفه و بصره و مکه و مدینه و یمن و شام رفت و از علمای آن بلاد حدیث آموخت، سپس به بغداد مراجعت کرد. احمد بن حنبل از اصحاب خاص امام شافعی بود و هنگامی که شافعی خواست از بغداد به مصر برود، گفت:«کسی باتقواتر و فقیه‌تر از احمد ابن حنبل در بغداد نیست.»

محمد بن اسماعیل بخاری و مسلم بن حجاج نیشابوری، نویسندگان کتاب‌های «صحیح بخاری» و «صحیح مسلم»، از شاگردان او بوده و از او حدیث نقل کرده اند. احمد در سال 241 هجری در 78 سالگی در بغداد وفات یافت. « کتاب لاشربه الصغیر »، « کتاب العلل »، « کتاب التفسیر »، « کتاب الایمان » و « کتاب مناقب علی بن ابی طالب » از کتاب‌های اوست.

منابع:
لغت نامه دهخدا.