پرسش:اهل سنت اعتقاد دارند كه علم غيب مختص خداوند متعال است و هيچ كس از غيب خبر ندارد ولى شيعيان اعتقاد دارند كه امامان آنها معرفت به غيب داشته و علم الاولين و الاخرين را دارند (كما ورد فى الكافى ص 1250 الائمه اذا شائوا ان يعلموا شيئاً اعلمهم الله ايّاه و... هم يعلمون علم ما كان و مايكون و لا يخفى عليهم شىءٌ) اين در حالى است كه خلقت امامان شيعه با ساير افراد فرقى ندارد و از جهت علم و ايمان با ساير مؤمنين در يك رديف هستند و دليلى بر فضل و معرفت به غيب آنها نداريم؟!!

پرسش: منظور از اهل‌بيت در آية «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً»[1] چه كساني هستند؟ چگونه شيعيان، بدون دليل، اين آيه شريفه را به علي ابن ابيطالب، حسن ابن علي، حسين بن علي و فاطمه زهرا ـ رضي الله عنهم ـ اطلاق مي‌كنند؟!...    

 محمد بن اسماعیل بن بزیع  از صلحاى شيعه و در نقل حديث بسيار موثق و معتبر بوده است. وفات او در زمان امامت امام جواد (ع) یعنی قبل از سال 220 بوده است. تمامی علمای علم رجال مانند الکشی  و نجاشی و شیخ طوسی او را توثیق کرده اند. مثلا نجاشی راوی شناس برجسته شیعه راجع به او میگوید: محمد بن اسماعیل بن بزیع  از صالحین این طایفه (شیعه) و افراد مورد اعتماد (ثقات) و کثیر العمل بوده است. امام رضا (ع) راجع به محمد بن اسماعیل بن بزیع در خطاب به بعضی از اصحاب خود میفرماید: دوست دارم كه يكى از شما مانند او مى بود. برای اطلاع بیشتر از شرح حال وی به کتاب معجم رجال الحدیث سید ابوالقاسم الخویی مراجعه شود...